Son Konalgam Ağcadağ
Şiir
Ali KARAOSMANOĞLU
SON KONALGAM AĞCADAĞ
Dilesem de olsa Allah’tan hemen
Bir kuş oluverir uçardım şimdi
Dere, tepe; dağ, taş demez, düz aşar
Akkale belini geçerdim şimdi
Andırın önü de bir küçük düzlük
Düzlüğün kenarı bir harman sazlık
Kesik’te evlerin birçoğu yazlık
Tüten bacalardan seçerdim şimdi
Burcu burcu doğa kokan havaya
Dün kimler doymuş ki bugün kim doya
Annacı ormanlı Kuruc’ova’ya
Sarraflık bir kıymet biçerdim şimdi
Azgıt’tan Halbır, Halbır’dan Geben
Kayranlı’da ateş yakmış bir çoban
Hayran hayran Meyremçil’i süzerken
Kanadı tutulmuş naçardım şimdi
Çokak’ın üstünden Höbek’e konar
Çığşar’ı gören de sultanlık sanar
Süzülür Savrun’un gözüne iner
Suyundan bir dolu içerdim şimdi
Turna’dan Kavaklı Tırıl’ın burnu
Güneşle karşılar her sabah günü
Burada geçirir iki öğünü
Üçüncü öğünde göçerdim şimdi
Keğeş’i geçince hemen Tokmaklı
Burda boş duranın inan yok aklı
Maşallah toprağı bereket saklı
Tarlaya tohumlar saçardım şimdi
Turna katarına karışır ordan
Hakk’a sığınırdım her türlü şerden
Ağcadağ karşımdan çıkınca birden
Çadırı çatmayı açardım şimdi
