Çocukluğum
Şiir
Melek TEMİZ
ÇOCUKLUĞUM
Elinden tuttum çocukluğumun
Çocukluğum
Beni tanımadı.
Haydi dedim çocuğuma
Sen tanı,
Gözleri baka kaldı.
***
Yazık ettim çocukluğuma
Ne iz kaldı geriye kalan,
Neyini tanıyorum.
Şimdi anıyorum da,
Sönük sönük,
Bölük pörçük,
Sisli misli
İzler kesitler.
***
Ben doya doya yaşayamadım ki çocukluğumu.
Büyüdün dediler
Üçünde – beşinde
Koşturduk
Geçim peşinde
O gün bu gün
Ha babam de babam
Derken
Çoluk çocuğa karıştık.
***
Dedim çocuğuma,
Gel çocukluğumu anlatayım.
Benim yaşadıklarımı yaşa,
Benim sevdiklerimi sev,
Ayrı olmasın dünyalarımız,
Ayrı dünyaların insanları olmayalım.
***
Gel çocukluğumu tanıştırayım,
El ele tutuşsun çocukluğumuz.
Benim geride kaldı dünyam
Seninki atide.
Sevdiklerimi saydım bir bir
Sevemedi.
Ben ise,
Sevgi… Diyecektim
Sevgimi verecektim.
***
Elinden tuttum çocukluğumun
Tanış dedim.
Tanışamadı çocukluğum
Çocuğumun.
Buluşamadık çocuklukta
Isınamadık anılara
Çocukça…
Aynı dünyanın iki çocuğu olamadık.
Suçlayasım geldi,
Suçlanasım geldi,
Oysa, masumuz ikimiz de.
