Vay Emmimin Dudu Kızı
Şiir
Ömer ARSLANTAŞ
VAY EMMİMİN DUDU KIZI
Ayağında yemenisi
Kümbetten geliyo sesi
Sağ yana yıkmış efesi
Vay emmimin Dudu kızı
Vay emmimin Dudu kızı
Evimizin önü seki
Türkmenler yüledi yükü
Seherinen datlı koku
Sür emmimin Dudu kızı
Vay emmimin Dudu kızı
Evimizin ardı orman
Dizimde kalmadı dermen
Kalbimden çıkardım ferman
Vur emmimin Dudu kızı
Vay emmimin Dudu kızı
Sabahınan erken kalkar
Pırtıyı yunağa döker
Teri burcu burcu kokar
Yur emmimin Dudu kızı
Vay emmimin Dudu kızı
Kanı ocaklığa akar
Acısı canımı yakar
İkizler gözüme bakar
Oy emmimin Dudu kızı
Vay emmimin Dudu kızı
Kadir oğlum teyzem Elif
Tüfeğime diktim kılıf
Sana derim gelin Elif
Han(i)emmimin Dudu kızı
Vay emmimin Dudu kızı
Yine Lutfiye Kurtbeyoğlun'dan yazmış bir ağıt.
Kabalcoğlunun Kızı Güllü beklenmedik bir şekilde ölünce
Kabalcoğlu ağıt yakar.
GÜLLÜNÜN AĞIDI
Akar Fetene deresi
Uzak Maraş'ın arası
Tez gelesin doktor beyim
Azgın Güllü'mün yarası
Yoruldum Allah yoruldum
Kendi kendime darıldım
Kızın Güllöldü deyince
Kızgın sobaya sarıldım
Çağırdım getirdim yola
Okuntu dağıttım ele
Savcı Beyim keşfe gelmiş
Doktor da yanında bile
Maraş Deresi'nde çınar
Yel eser yaprağı döner
Şehit benim Güllü Kızım
Mezarında ışık yanar.
