Andırın
Şiir
Kanber RİŞVANOĞLU
ANDIRIN
Üç mevsim ilçenin bağrında yatar.
Ormanın da ağacın her türü biter.
Cennetten köşe demeye kırksuyu yeter.
Bu güzel beldeye Andırın denir.
Yaylaları var cana can katar.
Dağlarında keklikler ovasında turaçlar öter.
Çiçeklerinden, menekşe, nergiz, sümbül doğada biter.
Bu dağ kokulu beldeye Andırın denir
Meryemçil’dir yaylaların yaylası
Segin dumanlısı da ondan alası
Beypınarı’nda beyler eğlenir
Elma dağı’nda tüm yorgunlar dinlenir.
Halbur ile Nalçeken yellibe’le yaslanır.
Kayranlı’dan Karacaoğlan seslenir.
Geben ovası’nda yüzlerce manda beslenir.
İşte bu beldeye Andırın denir.
Çokak, Kümbetir, Altınboğa, Çığşar
Bu bölgenin insanları çok yaşar
Suları bol, toprağı bereketli,
Kiraz başta meyveleri çok tatlı.
At beslerler sanki kanatlı,
İşte bu bölgeye Andırın denir.
Pamuğu, susamı, fıstığı, pirinci, narenciyesi
Yeşilova Andırın’ın gerçek incisi
Arslantaş barajı da gerdanlık olmuş Yeşilova’ya
Burda aşık olmamak mümkün değil doğaya
Rışvanoğlu doğduğun yöreya aşıksın inkar etme.
Ne buldun İstanbul’dan dön geri gitme
Çadır kur otur kayranlının düzüne
Bakma İstanbul’un sisli, kirli yüzüne.
